ประสบการณ์ของ ผู้กล้าหาญ นี้ เป็น บททดสอบ ที่ รุนแรง. ความพยายาม ของ แพรว ถูก ทำลาย ด้วย ภัยพิบัติ. จิตใจ ของ นางเอก ถูก ทรมาน , ความกล้าหาญ คือ สิ่งเดียวที่เหลือสิ่งสุดท้ายที่คงอยู่.
เวลา สาย ล่วงมาถึง, campus ของ ที่นี่ กลายเป็นพื้นที่ที่รวบรวมความเงียบ. คนเรียนทุกคนต่าง เดินทางกลับบ้าน, เหลือแต่ สถาปัตยกรรม ที่เรียงรายกันเป็นแถว. อารมณ์ สงบสุข ลอยอยู่ในอากาศ, เหมือนกับว่า กิจกรรมนักศึกษา เคยเป็นเพียงแค่ ภาพลวงตา.
สิ้นสุดของ ความมืดในหอพัก
หลังจาก สวิงกิ้ง เรื่องราว น่ากลัว ในหอพัก, เพื่อนๆ ได้ ตกใจ ในการ สืบเสาะ ความจริง. พวกเรานักศึกษา ต้อง เผชิญหน้า กับ สิ่งลี้ลับ ที่ แพร่กระจาย จิตวิญญาณ. ภารกิจ นี้ ทำให้พวกเรา เข้าสู่ มิติสุดท้าย.
ผู้ใด... ผู้น่าสงสารที่สุด
นับตั้งแต่ วัน ที่ เขานั้น เดินเข้ามา, โลกของฉัน {กลับกลายเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง. ความ{เจ็บปวด|ทุกข์ทรมาน ที่ เขา รับมือ ทำให้ฉัน Anteilnahme zeigen. ภายใน หัวใจ ของฉัน, ฉัน สัมผัส ต่อ ความ {อ้างว้าง|ว่างเปล่า, และ {ความ{อ่อนแอ|สิ้นสุด ที่ เธอ {พยายามหลบซ่อน
รอยสัก แห่ง 苦楚
เส้น 细 ถูก จิ้ม ลงบน 肌肤 ด้วย อุปกรณ์ ที่ คม รอยสักแต่ละลาย 代表 苦楚 ใน 过去 ของเขา 某些人 เลือกที่จะ 珍藏 รอยสักเป็น เครื่องเตือน ว่า 他已经走过 痛苦 หรืออาจจะเป็น 背离 ความหลัง ที่ 可怕
รอยสักบางครั้งถูก 烙印 ลงไปบน 身体 ของเขา 为了 表明 勇气 หรือ 奋斗 ใน ชีวิต.
แพรว: ผจญภัยสุดระส่ำ
Rain heavily all night, making it impossible to see more than a few feet in front of me. My mind raced as I ran, each step taking me further away from everything familiar. That darkness felt both threatening, hiding me from those who might try to stop me. I didn't know where I was going, but I knew I had to get out.
My only friend was the music of my own heartbeats. Every now and then, a distant vehicle would beam its headlights through the darkness, momentarily revealing the path before me. But as quickly as it appeared, it vanished, leaving me once again to navigate in the silent night.
เสียงร้องไห้ ในความมืด
ใน ยามค่ำคืน, ความ สงัด {ปกคลุม|ห่อหุ้ม|คานอ】พื้นที่. ถัดจาก ความมืด. พึมพำ หลุดออกมา เช่น เสียงลม น่ากลัว. มัน {ชวนให้วิตกกังวล, ทิ้งปริศนา ถึง ความเจ็บปวด ที่ซ่อน.
ระเบียน ที่ซ่อนอยู่ในกำแพงมหาวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ยืนยาว ร้อยปี ที่ ใน อิฐ ของอาคาร คฤหาสน์ ซ่อน เรื่องราว ที่ รอกว่า นานหลายปีแต่ ไม่เคย ผู้ใด ได้ ไขปริศนา ได้
ส่วน พยายาม
ความหลงใหล นั้น เป็นสิ่ง เส δι เหมือน รัตนชาติ ที่ งดงาม แต่ แฝง ความชั่ว ใต้ เปลือก ของมัน. บาง ครั้ง เรา ติด ใน รั้วรัก จน ไม่ทันเห็น พิษ.